Te midden van deze vreselijke tijden kwamen we op een natuurlijke manier in een voortdurende correspondentie terecht – over vriendschap, over wat er gedaan moet worden, over het cultiveren van hoop en ruimte voor creatie. Door middel van improvisatie weerspiegelt de voorstelling een ruimte in wording door een correspondentie van geluid en scènes. We houden het huidige moment vast in een stroom van ons onbewuste, over voortdurend verdriet, dood, vriendschap en manieren om samen te zijn en te handelen. De performance zal met tussenpozen te zien zijn tijdens de opening van de tentoonstelling.